Ik blijf het niet leuk vinden om te maken, maar als hetvogeltje klaar is, is het wel een schatje.
Op de achtergrond een theelicht huisje dat wij van een
van de buren cadeau kregen.
Het was een week van verrassingen die wij ontvingen.
Maandag begon het: eerst een goede uitslag van de
eerder gemaakte MRI met de opmerking dat over een
paar jaar de magische grens van 10-jaar is bereikt en
als de MRI dan nog steeds geen veranderingen laat
zien, dan laat het AVL de controles los!
Toen we thuiskwamen stond bij de voordeur een schattige Tomte op ons te wachten.
Hoe kwam hij daar?
Na een speurtocht via telefoon en Facebook bleek ook hier
een van onze buren verantwoordelijk voor te zijn.
Wat wonen er toch aardige mensen in Waterland!
Alle kerstkaarten zijn geschreven, ongeveer 120 stuks.
De meesten zijn op de post, maar er wachten nog een aantal op het kleinigheidje dat ik jaarlijks bijvoeg.
Uiteraard maak ik deze zelf en dat moet dus naast alles wat ik me voornam af te krijgen dit jaar...
Ook daarvan al 6 af, maar ik denk dat er nog zo'n 9 gebreid moeten worden, nog even aan de slag dus. Waarom begin ik er dan ook niet eerder aan? Er is altijd wel iets dat voorrang heeft en de beste ideeën krijg ik meestal op het laatste moment.
Om aan mijn winterjas te beginnen moet ik eerst rust in mijn hoofd hebben en dat lukt pas als alles waar ik mezelf een deadline voor heb gesteld af is. Wordt waarschijnlijk januari, maar dan kan ik er ook een tijd voor uittrekken om er op mijn gemak aan te werken en uit te denken hoe ik de jas ook rolstoel-handig maak. Het denkproces gaat ondertussen wel door hoor.
De naam Nils die hij meekreeg vind ik wel passen.
De andere die nog in de maak is vind ik vrouwelijker en die krijg dan ook een meisjesnaam van me.
Ze ligt geknipt, maar er is verder nog niets mee gebeurd.
Ligt deze week dus op me te wachten.
Morgen gaan we naar de Zweedse Kerstmarkt in Groningen, kaartjes al gekocht en uitgeprint.
We weten al jaren dat deze ieder jaar plaatsvindt, maar dachten er vaak pas aan als het al geweest was.
Dit jaar wilde ik graag weer eens naar een kerstmarkt en Rob vond dat we er dan ook een moesten uitzoeken, je begrijpt waar mijn voorkeur naar uitgaat.
Het betekent wel dat de kerstboom nog op zolder ligt, maar we kunnen niet (meer) alles tegelijk.
De komende week dus maar rustig tijd voor maken en voor het eerst sinds jaren samen met Rob de boom optuigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten