Eindelijk weer een bericht van mij... 11 september 2017

Inmiddels lijkt de herfst begonnen als ik naar buiten kijk. Met de komst van Bente speelde bij mij een oude blessure op die ervoor zorgde dat ik veel pijn had in mijn linkerschouder en uitstraling naar linkerarm t/m mijn pols. Dit belemmerde mij enorm in handwerken, maar ook alle dagelijkse dingen. Ook mijn revalidatie wat lopen betreft stond compleet stil. Niet leuk, maar gelukkig door mijn doortastende fysioterapeute is de oorzaak nu bekend en werken we aan mijn herstel.

Langzaam maar zeker komt er ook weer wat uit mijn handen. Hierboven het eerste tricot-shirtje dat ik op mijn nieuwe naaimachine maakte. Het is ook het eerste project dat in Lars zijn voormalige kamer is gemaakt. Heb daar nu een grotere tafel staan met mijn naaimachine, strijkbout en strijkplankje bij elkaar. Het is alleen nog even zoeken naar een geschikte stoel, aangezien ik boven een hele simpele rolstoel heb die veel te weinig steun geeft.

Samen met mijn zus maken we iedere paar weken, als we een paar uur bij elkaar zijn een borduurwerkje voor onze letterbakken. Dit is mijn laatste, nu wel heel toepasselijk!

Inmiddels bij Marina's Quiltcorner een stuk flanel gekocht om de achterkant van mij Hygge-sjaal mooi af te werken. Daar ook meteen nieuwe knoopjes en wat kleine lapjes meegenomen om mijn idee voor mijn eerste letterbak uit te kunnen voeren.
Ik wilde iets met lapjes omdat ik van lapjes ook heel blij word. Maar met hier en daar een kantje, bedel of knoopje had ik al eens langs zien komen. Dat zocht ik niet, maar na een jaar rustig in mijn achterhoofd rijpen kwam dit idee eruit. Originele knoopjes en knoopjes waar ik een leuke persoonlijke herinnering aan heb tezamen met oude en nieuwe lapjes voor de 98 vakjes van deze letterbak die ik voor mijn 16e verjaardag van mijn ouders kreeg.

Vorige week won ik zowaar een prijs via de Stichting Earlybirds Fotografie. Een pakket van 4 knotten katoen, vulling en lieve bedeltjes, beschikbaar gesteld door Mooi Zelfgemaakt. De eerste birdjes en NiCu zijn inmiddels met dit garen gehaakt. Daarover volgende keer meer.

Vandaag tijd gestoken in het maken van dit klavertje vier. 
Het is bestemd voor Wereld Prematuren Dag.
Alle ouders van kindjes die op die dag op de Neonatologie Intensive Care Unit verblijven, krijgen die dag een goodiebag aangeboden namens diverse organisaties waaronder ook informatie over de Stichting Earlybird. In deze tas wil de stichting ook een klavertje doen. Dus met ons allen aan het werk om 900 klavertjes te haken.
Het in elkaar naaien van 8 hartjes tot een klavertje vier is het minst leuke, lees heel vervelend, maar het is voor een goed doel.
Dit is mijn eerste en zal er van mijn paarse garen nog wel wat maken.
De teller bij de stichting staat nu op 635 (via Facebook tellen we met ons allen). Het zou toch mooi zijn als alle tassen een klavertje bevatten.

Zo, er is weer een vervolg van mijn blog gekomen. Als laatste een foto van onze Bente, inmiddels 5 maanden oud.

Waai vandaag of vanavond niet weg! Ik ga proberen wat sneller een nieuw blog te schrijven.