Eindelijk kan ik jullie kennis laten maken met de ondeugende tweeling: Emma en Casper. In december 2017 kreeg ik het verzoek om een koffertje te maken als kraamcadeautje en dan met poesjes.
Allereerst begonnen met een patroontje te bedenken voor de poesjes. Mijn eerste werd te groot, dus overgestapt op heel dun garen en gehaakt met haaknaald 1.0 mm.
Het leek mij leuk om in dit koffertje een slaapzoldertje te maken. Sneed uit passe-partoutkarton een etage en hing dit op met lint dat ik kocht bij de Brocante Dames.
Daarna kon ik beginnen met het bekleden van de buitenkant. Ik wilde de kleuren niet te zoet maken omdat het mij niet bekend was of het een jongetje of meisje zou worden. Bij 't Pandje vond ik een leuk lapje dat goed combineerde met blauwe en rode stof die ik nog op voorraad had.
Na de buitenkant heb ik de kant van het zoldertje inclusief het vloertje/plafond beplakt met papier in verschillende motiefjes.
De openslaande klep van het koffertje met stof bekleed, zodat het soepel open en dicht gaat zonder te scheuren.
Tevens een touwladdertje gemaakt van een tak uit de tuin en breder lint ook van de Brocante Dames.
Het raampje knipte ik uit een kalender.
Van mijn ouders kreeg ik het boekje Haak je eigen kabouterhuis van Christel Krukkert. Met haaknaald 2.0 mm heb ik haar patroon van het kacheltje, de mandjes, het servies en het (aangepaste) tafeltje gehaakt.
Het stoeltje, poef, kussentjes, matrasjes en slaapzakken komen uit mijn eigen fantasie voort en zijn gedeeltelijk met de hand en met de naaimachine genaaid.
Waarschijnlijk uit mijn letterbak had ik nog een houten vliegtuigje waar de poesjes mee kunnen spelen. Ook nog een rode bal voor ze gehaakt en toen vond ik het af.
Op 26 februari kaartje erbij geschreven en ruim op tijd voor de verwachtte bevallingsdatum in april 2018 klaar.
Helaas waren er omstandigheden waardoor het koffertje later bij het gezond geboren jongetje en zijn ouders terecht kwam. Inmiddels is het cadeau gedaan zodat ik dit blog over "mijn kindje" kan publiceren. Het bedenken en maken van zo'n koffertje is best arbeidsintensief, met deze ben ik twee maanden bezig geweest. Het maakt dat je jezelf wel heel verbonden voelt met dit project.
Ondertussen heel rustig bezig met het volgende koffertje. Het kacheltje is zo leuk dat ik het hier nog een keer bij gehaakt heb. Verder verklap ik niet teveel, je weet nooit wie er mee leest. Het zou zo maar degene kunnen zijn voor wie het bedoeld is. Op het blog hierover zullen jullie helaas weer een aantal maanden moeten wachten.
Tussendoor komen diverse andere projecten klaar, waar ik dan weer wat over kwijt kan. Helemaal stil wordt het dus niet ;)
Waar blijft de tijd?
Het is al weer vier maanden geleden dat ik jullie vertelde waar ik mee bezig was.
Dit betekent natuurlijk niet dat mijn handen stil hebben gezeten, wel dat ik iets meer op mijn grenzen let én ook eens iets voor mijzelf heb gemaakt.
Maar zoals de foto laat zien zijn de eerste kastanjes al uit onze boom gevallen terwijl ik mijn vorige blog schreef vóór de hete zomermaanden.
Vaak kost het maken van mijn cadeautjes nogal wat tijd doordat het veel gepriegel is zoals bij de koffertjes, maar in het volgende geval nam het project een jaar in beslag door het geintje waarin ik werd betrokken.
In onze kring werd iemand 60 en diegene uitte vorig jaar de wens dat deze verjaardag een "taartenfeest" moest worden. Zo gezegd werd bedacht om met enige regelmaat gedurende dit levensjaar taartjes te sturen en je raad al wie ze mocht maken.
Deze kaart was het eerste taartje dat het groepje stuurde, het gehaakte taartje wel van mijn hand, maar zou normaal niet van mijn haaknaald gegleden zijn.
Daar was de ontvanger het mee eens ;)
Nu had ik ooit een pakketje voor twee vruchtentaartjes gekregen.
Normaal haak ik met katoen, maar dit was een acryl garen en ook nog dikker dan ik normaal gebruik. Voor dit doel uitermate geschikt, want ook nu weer totaal niet mijn ding.
Op onderstaande foto zien jullie mijn eerste taartjes.
Daarna volgden nog een moorkop en een tompouce (patroon van de Hema).
De foto van de laatste heb ik helaas genomen voordat ik hem zelf verzendklaar maakte.
Hier pronkt hij nog op een mini schoteltje van mijn mooie servies, maar ik heb de tompouce verstuurd op een oud schoteltje met een gepoetst zilveren taartvorkje. Stom genoeg al ingepakt voor ik bedacht om hier een foto van te maken.
Het betrokken groepje moest verstek laten gaan op dit verjaardagsfeestje en de jarige had de taartjes goed in het zicht gezet, want verwachtte nu dat de gulle gever zicht bekend zou maken.
Ondertussen was ik nog druk bezig om een taartkleedje te haken zodat we die samen met een tweedehands schaal cadeau konden doen terwijl we het mysterie onthulden.
Op het feestje van ons 6- jarig neefje waren we er allemaal en konden we de 60 jarige verrassen met het laatste taartcadeau. Nu kan ik dit jaar afsluiten met een foto van het totale plaatje:
Momenteel ben ik nog met drie cadeau's bezig en wordt binnenkort een vierde cadeau dat al een tijdje klaar ligt weggegeven. Dus nog genoeg onderhanden om over te schrijven.
Zoals bekend haak ik ook voor de Stichting Earlybirds Fotografie.
Dit jaar bestaat deze stichting vijf jaar en vanwege dit jubileum hebben zij ons gevraagd om birdjes en Nicu's in deze tinten te haken.
Het gaat om de kleuren zachtroze, licht mintgroen en wat bruin.
Dit zijn niet mijn favoriete kleuren/combinaties, maar ook ik heb mij buiten mijn comfortzone gewaagd en een setje gehaakt.
Ik kon het echter niet nalaten om mijn eigen(wijze) gele snaveltje toe te voegen, evenals een iets donkerder tint mintgroen voor het randje en een staartje van de Nicu.
Het blijft echter wel bij dit ene setje in deze kleuren, het is echt niet mijn ding.
De Nicu noem ik Isla en het Earlybirdje heet Iris.
Inmiddels wel begonnen met een nieuw vogeltje, maar dan in eigen kleuren. Dat voelt toch beter.
Het wordt een setje met jongensnamen beginnend met een I.
Het duurde dit jaar wel lang voor de kou ons land verliet en we weer voorzichtig even buiten van de zon konden genieten.
Ondertussen werkte ik rustig door aan deze krans uit het boek Kransen haken van Marjolein Flick.
Vanaf de eerste blik in dit boek was ik al verliefd op deze krans, maar zag wel een beetje op tegen de hoeveelheid werk.
Alle bloemen en bijtjes worden los gehaakt en stuk voor stuk (ruim 130!) op de krans genaaid nadat je deze eerst bekleed hebt met een gehaakte lap in Hollandse lentekleuren.
Deze foto geeft een indruk van de hoeveelheid werk, maar ik heb er wel van genoten en het resultaat mag er zijn.
Het vogelhuisje hebben we gewoon gekocht en is door mijn lief opgehangen, maar ik ben stiekem toch wel een beetje trots op deze foto.
Gisteren waren de meesjes druk bezig met de inrichting en hopelijk durven ze te nestelen ondanks de vele eksters die bij ons de merels ieder jaar weer van hun nest verjagen.
Helaas kunnen we daar niks aan doen, het is nu dus afwachten.
Het beloofd de komende week heerlijk weer te worden zodat we lekker buiten kunnen zitten, uiteraard met een handwerkje binnen bereik.
Alvast een mooie lente toegewenst.
Begin van deze maand was ik jarig en werd door mijn lief verwend met het boek: Helenes Yllebroderier met allerlei voorbeelden van Zweeds borduurwerk.
Daarbij een pakketje om een Dalarnapaardje van wolvilt met dit borduurwerk te maken en eenzelfde soort kussenpakket. Dit alles besteld bij Blomsterstuga in Loppersum.
Het lijkt me heel leuk om aan te beginnen, maar ik maak eerst nog een aantal projecten af.
Zoals hiernaast te zien is heb ik de winterkrans uit het boek van Marjolein Flick voordat het echt koud werd afgekregen.
Ben er zelf best tevreden over en als ik 's avonds plat lig dan kijk ik mooi uit op deze krans.
Zoals altijd heb ik ook projecten onder handen waar ik voorlopig niets van kan laten zien. Het zijn bestellingen die nog cadeau gedaan moeten worden en ik ben altijd bang dat iemand het ziet en de verrassing weg is. Vaak is het wel tijdrovend werk en krijgt het bij mij voorrang op eigen dingen.
Mijn jas schiet dus nog niet op.
Het patroon ligt inmiddels klaar om overgenomen te worden. Dus stap 1 is gezet ;)
Van mijn ouders mocht ik dit boekje voor mijn verjaardag kopen. Aangezien ik al met een aantal boeketten was verrast, had dit boekje mijn voorkeur, ook omdat ik hier veel langer iets aan heb.
Al met veel plezier een paar kleine onderdelen gehaakt die ik goed kon gebruiken bij een idee dat ik aan het uitwerken was. Het resultaat volgt nog.
Een hele tijd geleden kreeg ik van een vriendin een paar pakketjes met drie kleuren garen per pakket. Vorige zomer was ik begonnen aan het breien van een babytruitje (6 mnd) naar een patroon van Wolplein, Thalassa jongenstrui.
Ik was al een eind op weg en toen werd het een UFO, oftewel een werkje dat bijna af is maar om een of andere reden blijft liggen (unfinished object). Gisteren heb ik het weer opgepakt en nu is het bijna af. Hopelijk volgende keer een af-foto.
Ook met een tweede sok bezig van een paar dat maar bleef liggen. Dit is een lekker werkje voor als ik 's avonds wakker weet te blijven als ik plat ga.
Inmiddels ook het garen binnen voor deze schoonheid van een vestje dat ik voor een 7 jarig meisje ga breien en borduren. Het breien zal wel lukken, het borduren is een uitdaging die ik aanga. Nog niet eerder geborduurd op breiwerk, maar ik kwam laatst onderstaande tekst tegen en die is wel op mij van toepassing.
Voorlopig ga ik mij niet vervelen en zal blijven proberen iedere maand een stukje te schrijven.
Wens jullie warmte toe in deze koude periode en hopelijk hebben we volgende keer al weer even buiten in het lentezonnetje gezeten.
Uiteraard begin ik met iedereen een prachtig, liefdevol maar vooral gezond 2018 toe te wensen.
In december neem ik altijd vrij voor het maken van een aantal kleine cadeautjes én een ding voor mijzelf.
Dit jaar viel de keuze op de winterkrans die ik al een tijd in gedachten had.
Eerst een grote lap haken die om de piepschuim krans genaaid wordt en daarna heel veel blaadjes, bloemetjes, sneeuwvlokken, sneeuwballen en drie schattige sneeuwpoppen.
Het patroon komt uit het boek Kransen haken van Marjolein Flick. Hiernaast ligt de berg blaadjes etc. die nog stuk voor stuk op de krans genaaid mogen worden.
Daar ga ik nu rustig mee verder terwijl ik ook ben begonnen met de eerste verzoekjes van dit jaar.
Nadat Pip en Pippa eind vorig jaar gezinsuitbreiding kregen verhuisden zij met hun hutkoffertje naar een nieuw adres waar goed voor ze gezorgd gaat worden.
Naar aanleiding daarvan kwamen er nieuwe aanvragen voor koffertjes binnen waar ik dus mijn fantasie op mag uitleven.
Het laatste cadeau dat ik vorig jaar maakte voor de decemberstop was deze trui. Gebreid op naalden 8 mm met lekkere dikke wol.
Het voorbeeld was een foto op Pinterest en met de opgegeven maten van het meisje voor wie het was heb ik de trui nagebreid. Dit was zo gemakkelijk dat ik het wel zonder patroon aandurfde en hij past perfect.
De volgende keer zal ik sowieso de vordering van de winterkrans laten zien en hopelijk ook mijn rode winterjas.
Mijn gevoel wat het oorspronkelijk door mij gekochte patroon betreft kwam uit. Er klopte iets niet en hoe ik het ook probeerde, nadat ik het patroon uit een laken had geknipt het kwam niet passend. Foutje in het patroon?
Heb nu een ander patroon voor ook een leuke jas gekocht bij Knip en ga opnieuw beginnen. Blij dat ik mijn gevoel volgde en de goede stof niet heb verknipt. Vanwege logees met Kerst had ik mijn naaitafel opgeruimd, maar die kan nu weer in gebruik genomen worden. Dus vol goede moed beginnen.
Een beetje voor mezelf en een beetje voor een ander.
Een mooi motto om dit jaar in balans te blijven.
